web creation software

© Copyright 2019 Kamil Hazy - All Rights Reserved

Zachodnie wybrzeże jeziora Tseny, prowincja Mahajang, region Sofiia na północno-zachodnim Madagaskarze

Martin Kocik

Mobirise

OPIS TERENU GEOGRAFICZNEGO:

Madagaskar jest państwem wyspą znajdującym się w Oceanie Indyjskim, u wschodnich wybrzeży Afryki, naprzeciwko Mozambiku, i jest to czwarta co do wielkości wyspa na świecie. Na wyspie nie występują gatunki zwierząt i roślin typowych dla kontynentalnej Afryki a ich endemit sięga aż 80%, razem 5% flory i fauny całego świata. Madagaskar to fragment starożytnego superkontynentu Gondwany, Doktor Harry Levin wyjaśnia mezozoiczne powiązania geograficzne Indii z Madagaskarem i Madagaskaru z Afryką. Tłumacząc, że pielęgnice ewoluowały się od ryb morskich, ryb słonawych (ujściowych) do ryb słodkowodnych, mniej więcej po rozpoczęciu epoki permu do końca triasu, dostosowując się do ruchu lądowego i zmian klimatu. Po ustaleniu ścieżek przez promieniowanie gatunków niektóre, z tych ryb wyznaczają do dziś starożytną geografię. Rodzina ryb pielęgnicowatych opowiada, nam niezwykłą historię ziemi, Madagaskar, do około 245 milionów lat temu, był częścią Indii. W szczególności, północno-wschodnie wybrzeże Madagaskaru było połączone z wybrzeżem Kerali, co więcej, w połowie długości Madagaskar był wówczas połączony z Afryką lądowym mostem, co znajdował się na wspólnych szerokościach, Maevatanana na Madagaskarze i jeziorem Malawi w Afryce. Kiedy Gondwana zaczęła się rozpadać (około 160 milionów lat temu) Madagaskar, oddzielił się najpierw od Afryki, a dopiero później od Indii (89 milionów lat temu). Ta izolacja uczyniła Madagaskar tym, co niektórzy biogeografowie nazywają „ósmym kontynentem”. Pielęgnice należały do najwcześniejszych ryb słodkowodnych i rozwinęły się wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Indii, najpierw jako słonawe ryby, rozciągając się wzdłuż wschodniego wybrzeża Madagaskaru, który był w trakcie oddzielania od Indii. W północnozachodnim Madagaskarze gatunki pielęgnic przekształciły się w ryby słodkowodne i przekroczyły most lądowy do Afryki. Po szybkiej dywersyfikacji pielęgnice słodkowodne promieniowały w całej Afryce; i weszły do Ameryki Południowej. Wyjątkową różnorodność rodziny (ryb słodkowodnych) Cichlidae (order Perciformes) podniosła ja do ikony w podręcznikach biologii ewolucyjnej (pielęgnice) mają szeroki wybór kolorów, form i nawyków. Pochodzą one z ciepłych rzek i jezior w Afryce, Madagaskarze, południowych Indiach, Sri Lance oraz Ameryce Południowej i Środkowej, większość z tych regionów była częścią południowego kontynentu Gondwany, obserwacja sugeruje starożytny rodowód dla całej rodziny. Dzisiaj Paretroplus z Madagaskaru i Etroplus z Indii, a w szczególności P. polyactis, E. suratensis i E. maculates, są wyjątkowe wśród pielęgnic i uważa się je za prymitywne, 15 gatunków znajduje się na Madagaskarze i 3 na południowych Indiach. Te osiemnaście gatunków „ocalałych z najwcześniejszych linii” wskazuje na spójność między Madagaskarem a południowymi Indiami w odległej przeszłości. Czy te dzisiejsze pielęgnice z Madagaskaru i Indii mogą być wystarczająco blisko spokrewnione, aby uzasadnić wniosek, że ich przodkowie pochodzą od tej samej ryby? Teraz Madagaskar i Indie są oddalone od siebie o około 4500 km. Wiele takich starożytnych gatunków przetrwało na Madagaskarze, do których ich konkurenci, rozwijający się w Afryce, nie mogli dotrzeć; również Indie były izolowane przez miliony lat, zdecydowanie największą różnorodność pielęgnic występuje w Afryce, w szczególności w wielkich wschodnioafrykańskich jeziorach Wiktorii, Malawi i Tanganiki. Oprócz powyższej starożytnej lekcji geografii oferowanej przez te ryby, potwierdzające dowody konformacji pózno-paleozoicznych Indii, Sri Lanki i Madagaskaru, oferują dwie rośliny prymitywnych, owadożernych miotaczy: mianowicie destyloria dzbanecznika na Sri Lance i dzbanecznik z Madagaskaru, oba rzędu Caryophyllales, rodzina Nepenthaceae, distillatoria jest jedyna endemiczna roślina na Sri Lance. N. masoalensis jest jedna z dwóch endemicznych roślin Madagaskaru. Charakterystyczne rzeki, jeziora i mokradła Madagaskaru ukrywają do dzisiaj niektóre z tych starożytnych gatunków ryb, jednym z takich miejsc jest Jezioro Tseny, w którym możemy odnaleźć bohatera tego biotopu Paretroplus Menarambo. Współrzędne geograficzne jeziora to 15° 40' 0.01" S, 47° 50' 59.59" E a odtworzonego siedliska: 15°40'47.9"S 47°49'32.4"E niedaleko wioski Miadana w południowo-zachodniej części jeziora Tseny, głębokość w tym miejscu wynosi 2,5m- 5m, PH: 7.3, temperatura 24°C-29,5°C. Jezioro jest szczególnie piękne, wysypane jasnym piaskiem, położone w krajobrazie trawiastych wzgórz, linia brzegowa składa się licznych zatoczek poprzecinanych małymi wysepkami zarośniętymi trzciną o wysokości trzech metrów i sporadycznymi palmami. Jezioro znajduje się w kompleksie mokradeł w dolnym zalewie rzeki Sofia, jest to krajobraz sezonowej transformacji, ponieważ przechodzi poważne wahania poziomu wody zgodnie z pora deszczowa (Styczeń-kwiecień) i sucha (maj-grudzień) rybacy informują, że głębokość jeziora waha się od trzech metrów do dwunastu. We wzdłuż zachodniego brzegu jeziora znajduje się zatopiony las, co jest kluczowa cecha jeziora, a jego obecność tworzy wiele siedlisk tarliskowych dla tych endemicznych pielęgnic. Splatane korzenie i gałęzie zapewniają wolna przestrzeń od drapieżników i konkurentów, oraz glonów i bakterii co mogą wyżywić duże populacje bezkręgowców, urozmaicając dietę młodych i dorosłych P. menarambo. W niektórych miejscach tylko gałęzie i konary wyłaniają się z wody, podczas gdy szczątki pni i drzew są zanurzone. Te drzewa uniemożliwiają rybakom rozrzucanie sieci skrzelowych i te obszary podlegają minimalnym presjom połowowym, pomimo tego rybacy czasami rozciągają sieci na otwartej wodzie równolegle do zatopionego lasu i uderzając kijami w tafle wody, płoszą ryby. Taki system połowów ryb jest często używany przez większość rybaków, kij zwany debokas to zwykły półtorametrowy patyk, na którego końcu jest przywiązany skórzany stożek, co po uderzeniu w tafle wody wydaje specyficzny hałas (silnego klaśnięcia). Tutaj należy podkreślić ze P. menarambo są bardzo wyczulone na dźwięk, co wiąże się z okresem tarłowym i problemem utrzymania narybku z rodzicami w warunkach akwariowych. Podczas tarła ryby płoszą się i zjadają ikrę, ciężko jest utrzymać ikrę z rodzicami, na dzień dzisiejszy tylko dwóm osobom to się udało, inni hobbiści zabierają ikrę rodzicom i przenoszą ją do zbiorników sterylnych. W naturalnym środowisku tylko raz zaobserwowano parę P. menarambo w towarzystwie dwustu młodych. Rybacy twierdzą, że gatunek rozmnaża się w październiku i listopadzie i że jest najliczniejszy między październikiem i grudniem. Endemiczne pielęgnice rozmnażają się w zatopionym lesie, podczas gdy inne gatunki mogą rozmnażać się wszędzie w obrębie jeziora. Nazwa gatunku menarambo odnosi się do kombinacji dwóch słów malgaskiego słowa „mena”, które oznacza czerwony i „rambo”, co oznacza ogon. Paretroplus menarambo jest stosunkowo dużą rybą, osiąga 25 centymetrów, a jego ciało jest wysokie i płaskie, ogon ma formę półksiężyca z czerwoną obwódką, co nadaje mu wdzięku ryby morskiej. Ciało jest pokryte dużymi, nakładającymi się na siebie łuskami. Podstawy płetwy grzbietowej i analnej mają dobrze rozwinięte promienie. Kolor oscyluje od jasnoszarego do szarawo-zielonego, nadając rybom prążkowany wygląd „pinstripe damba”. Podobnie jak wszystkie pielęgnice, P. menarambo mają zęby gardłowe. Płytki zębowe górnego i dolnego gardła są dobrze rozwinięte z mocnymi zębami, dwa dłuższe kły dodają im wampirzego wyglądu. Nie ma żadnych cech dimorficznych seksualnie, istnieją jednak minimalne różnice w budowie płetw, u samców są nieco dłuższe i spiczaste niż u samic. Jak większość pielęgnic z Madagaskaru P. menarambo są wolno rosnącymi rybami i osiągnięcie dojrzałości zajmie im prawie 2 lata. W akwarium zaleca się hodowle w grupie po sześć sztuk, aby po osiągnięciu dojrzałości ryby dobrały się w pary. W Jeziorze Tseny można znaleźć siedem rodzimych gatunków, w tym pierwsze trzy endemiczne, Paretroplus menarambo, Paretroplus lamenabe, Paretroplus cf. kieneri, żółw (Erymnochelys madagascariensis), Arius festinus, Cyprinoidy egalops, Sauvagella robusta i Glossogobius giuris. Również obecność gatunków inwazyjnych: Heterotis niloticus,Channa maculata, Cyprinus carpio i trzy gatunki tilapiine Oreochromis n. niloticus, O. mossambicus i Tilapia zillii. Tseny jest jedynym jeziorem, gdzie możemy spotkać P.menarambo. Stąd wysiłki na rzecz ochrony tego jeziora. Wszystkie środki ochrony zostały uwzględnione, biorąc pod uwagę fakt, że ponad 90% populacji wokół jeziora to rybacy. Czerwona lista IUCN pokazuje status Paretroplus menarambo jako (Krytycznie zagrożony). Populacje hodowlane tego gatunku są utrzymywane w niewoli. Zoological Society of London, Toronto Zoo, fundusz ochrony Paul V. Loiselle i kilka innych programów, wspólnymi silami sponsoruje hodowle w sztucznych jeziorkach u pana Guy Tam Hyok z Andapa na Madagaskarze. W 2017 została zwiększona populacja Paretroplus menarambo w jeziorze Tseny poprzez przemieszczenie ryb z zakładu Andapa. W ten wspaniały program wchodzą również inne zagrożone gatunki Malgaskich pielęgnic Ptychochromis insolitus, Paretroplus menarambo, P. maculatus, P. nourissati i kilka innych. Dzięki Claudi Dickinson wizerunek P. menarambo został umieszczony w logo C.A.R.E.S, a jego postać stała się symbolem wszystkich wymierających gatunków. Na dzień dzisiejszy ten gatunek hodują nieliczni hobbiści i pasjonaci fakt, z którego możemy być dumni to, że jako Polacy w naszych akwariach hodujemy największą kolekcję zagrożonych gatunków z Madagaskaru w europie.

OPIS BIOTOPU:

Akwarium przedstawia biotop strefy przybrzeżnej między trzcinami a piaszczystym dnem jeziora, na którym znajduje się zatopiony las. Konary i gałęzie martwych drzew zapewniają rybom schronienie i odpowiednie miejsca na odbycie tarła. Brzegi siedlisk są często zarośnięte trzcina, gdzie żyje mnóstwo skorupiaków, będących doskonałym źródłem pożywienia dla młodego narybku P. menarambo. Pionowy konar po prawej stronie imituje drzewo wystające ponad wodę (jak na fotografii w linku), które tworzy naturalną barierę zatopionego lasu. Na tylną szybę została przyklejona matowa folia samoprzylepna, podświetlona ciepłym światłem ze starej neonówki. Długa gałąź nad wielkim konarem jest ułożona ciekawa technika. Połowa gałęzi znajduje się w akwarium (na mokro) a druga połowa, za tłem (na sucho) połączona w całość daje nam większą podwodną głębię.

Parametry wody: Ph 7.5 Gh14 Kh7 Temperatura 28°C

FLORA I FAUNA:

Fauna: Para 25 cm Paretroplus menarambo.

Flora: Sucha trzcina Phragmites sp.

INFORMACJE TECHNICZNE:

Wymiary: Akwarium 450L, 150x50x60h.

Filtracja: Kubełkowy JBL CristalProfi e1901 greenline - 1900l/h pojemność 15l podzielonych na 5 koszyczków z mediami, jeden to gąbka ochronna, pozostałe cztery to biologia podzielona pomiędzy, kulki Jbl Micromec i dobrej jakości spiekane szkło (ceramika).

Cyrkulacja: Dwie kostki napowietrzające, JBL ProSilent a400

Grzanie: Grzalka Eheim Jager 500W, podłączona y precyzyjnym termostatem STC-1000

Światło: Podstawowe oświetlenie to Aquatlantis Easy LED Freshwater, 1047mm, 6800°K-52w z EASY LED CONTROL, symulatorem efektu wschodu i zachodu slonca. Dodatkowo lampa led 6000°K-16w, lampa led 4000°K-10w, stara neonówka t5 36w w żółtym odcieniu, przypuszczam około 4000K została użyta do oświetlenia tła.

Podłoże: Miks jasnego piasku 0,4-1,2mm.

Obsługa zbiornika: Ze względu na dużą zawartość organiczna, podmiany wody to 50% co 10 dni, częste dolewki, karmienie odbywa się 4 razy dziennie za pomocą JBL AutoFood, Ryby dostają często łakocie w formie małż, krewetek itd.

ZRÓDŁA INFORMACJI O BIOTOPIE:

Ksiazka: The endemic Cichlids of Madagascar de Patrick de Rham, Jean-Claude Nourissat, Association France-Cichlid: ISBN: 9782951350212

Magazyn Akwarium: Paretroplus Menarambo - ostatni Madagaskarianin Listopad-Grudzien 2017 NR 6/2017 (166)

Czasopismo: AIC Associazione Italiana ciclidofili r.1999 nr.2 Wywiad z Patrick de Rham, Jean-Claude Nourissat.

Dlaczego zostal wybrany taki kolor tla: https://www.lakescientist.com/lake-color/

Fotografia nr6 przedstawia jezioro Tseny https://acadonations.weebly.com/paul-loiselle-fund.html

Fotografia przedstawiajaca konary http://www.peche.gov.mg/05/09/2014/1793/

http://journalmcd.com/index.php/mcd/article/download/mcd.v6i2.7/255

http://www.flwildflowers.com/cichlids/

http://journalmcd.com/index.php/mcd/article/view/mcd.v6i2.7

http://www.conservationleadershipprogramme.org/media/2014/12/0132311_Madagascar_FinalReport_Damba_Turtle.pdf

https://scientistatwork.blogs.nytimes.com/2011/07/06/to-lake-tseny-by-oxcart/

https://www.youtube.com/watch?v=iNtNFmb0r6c

https://www.speciesconservation.org/case-studies-projects/pinstripe-damba/9378

http://aquaticnation.org/library/Lib_Cich_sp_Paretroplus_menarambo.php

https://www.researchgate.net/publication/279496846_Short_Note_Preliminary_fish_survey_of_Lac_Tseny_in_north-_western_Madagascar

https://www.revolvy.com/page/Paretroplus-menarambo

http://www.torontozoo.com/conservation/MadFishes.asp

http://s3.amazonaws.com/iucnredlist-newcms/staging/amazing-species/paretroplus-menarambo/pdfs/original/paretroplus-menarambo.pdf?1466624837

https://www.toronto.ca/legdocs/mmis/2014/zb/bgrd/backgroundfile-66338.pdf

https://www.zoo.ch/en/naturschutz-tiere/tier-pflanzenlexikon/pinstripe-damba

https://scientistatwork.blogs.nytimes.com/2011/06/28/changes-in-madagascars-rivers-and-lakes/

http://www.africancichlids.net/articles/CARES/

https://www.researchgate.net/publication/230673668_Conserving_Madagascar's_Freshwater_Biodiversity

https://www.iucnredlist.org/species/44492/58307800


Komentarze:

Niezła aranżacja, ale mimo wszystko razi mnie nieco ten kawałek drewna po prawej stronie. Rozumiem jego funkcję i imitację natury, jednak postawiony na sztorc nie pasuje mi do reszty aranżacji. Gałęzie umieszczone za zbiornikiem dają bardzo dobry efekt. Znów widziałbym ryby w dłuższym szkle. Opis na najwyższym poziomie w konkursie.

To co rzuca się w oczy w tym zbiorniku to poczucie głębi. To akwarium jest świetnym przykładem że można znakomicie odwzorować nawet tak trudny do odtworzenia biotop.

Już po samych rybach widać że biotop im odpowiada. Wszystko jest jak najbardziej na swoim miejscu i poprawne biotopowo. Super!